Hoşgörü, hoş görmek demektir; hataları bağışlamak, ayıpları ve kusurları örtmek, görmezlikten gelmektir. Esasında tüm mahlûkata sevgi ve şefkat nazarından bakmak, merhametle muamele etmektir hoşgörü. İslam medeniyetinde sahip oldukları engin sevgi ve merhamet ile adeta bir hoşgörü timsali sayılan şahsiyetler bulunmaktadır. Bunlardan biri olan ve sahip olduğu ilahî aşkı tüm mahlûkata yansıtan Mevlana, sevgi ve hoşgörü konusunda sergilenmesi gereken cömert tavrı şu sözleriyle dile getirmektedir: “Şefkat ve merhamette güneş gibi ol, başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol, cömertlikte ve yardım etmede akarsu gibi ol, hiddet ve asabiyette ölü gibi ol, tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol, ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.”
