..Barla’ya geldiğinde güzel bir bahar günüydü.
..Barla’daki talebelerinin mühim bir kısmı Üstad’ı
karşıladılar.
..Üstad,sekiz senelik ikâmetgahı olan Medrese-i
Nuriyesine yaklaşırken kendini tutamadı, Mübarek
gözlerinden yaşlar boşandı.Haşmetli çınar ağacı da
adeta kendisini selâmlıyordu.
..Üstad, o mübarek çınar ağacına sarılmış hıçkı-
rıklarla ağlıyordu. Yanındaki talebeleri ve ahaliden
kendisini yalnız bırakmalarını istedi.
..Sonra, Nur Dershanesi olan odasına girdi ve iki
saat kadar kaldı, hazin ağlayışı dışarıdan işitiliyordu.
..Cenab-ı Allah bizlere de böyle iman şuuru nasip
etsin inşallah..Medreselerimizden,Camilerimizden ve
Mescidlerimizden ayrılık ateşini kalbimize düşürsün,
Yeniden kavuştuğumuzda,ağlayarak, şükrederek ve
ciddi hizmetlerimize sarılarak,geçmiş noksanlıklarımı-
zı,tembelliklerimizi kaza etmek nasip etsin..amin..
Konular:
blog
