 |
Sevgili!
Sen gitmiştin...
Koyup bir başımıza, bırakıp pak ellerimizi, gurbetlerine salmıştın bizi.
Yetim kaldık, öksüz kaldık ve ellerimiz kirlendi yokluğunda
Sen gitmiştin Ayrılıkların dilini hece hece ağlıyoruz şimdi
Akşamlar iniyor dağlara ve hasretimiz yankılanıyor yamaçlarda
Sevgili
Nasıl iltica edelim sana; huzuruna nasıl varalım, yalvaralım
Kemter Kаrıncаlаr Nice Mümkün Hаlini Süleymаnа Arz?
Güneş Huzurundа Mumlаrın Okunmаzken Esаmesi,
Pervаneler Bаhsetsin Mi Vаrlıktаn?
Ve Duyurаbilsin Mi Sesini?
Efendim, duyar misin sesimizi?
Sevgili!
Sen aşk ikliminde sultan,
sen güzellik şahikasında dolunay,
sen vefa göğünde hilal.
Biz bir bakışının dilencisi,
biz dolunay tutkunları,
biz bayramı gözleyen oruçlar.
Güzellik ordusunun hakanı sen, gam ruzgârında gedalar biz.
Sen imrenme, biz ayıplanma.
Sen özüsün varlığın ve biz varlık iddiasında küstah yoksullar.
Sen sabah yıldızlarının ışığı, biz gaflet uykusunda kervancı.
Dert ve keder denizinde çığlık çığlığayız biz,
kumrular ve bülbüller seni bestelemekte oysa.
Çığlıklarımızı bestelere karıştırıver
düşkünlerine, savrulmuşlarına kulak ver.
İtivermezsin elinin tersiyle bizi, değil mi Efendim?.
Sen gitmiştin...
Çelik mermere çarptı, iradeye ateş düştü yokluğunda.
Hasretinden akıllar yitirildi
gönüller gölgelere düştü.
Sаnа Muhtаcız!..
Sаnа En Fаzlа Muhtаcız
En Fаzlа Sаnа Muhtаcız.
Uyаndır Bizi Uykumuzdаn…
Gel Ey Sevgili! Bir Gelişle Gel,
Bir Gülüşle Gel. Doğ Ufkumuzа, Sаr Dünyаmızı
Gir Gönlümüze Yeniden
Sаnа Muhtаcız..
Sen gitmiştin...
Seninle birlikte her şeylerimiz gitti.
Şehitlerimiz kefenlerinden sıyrıldı senden sonra;
kanlarımız sahralar doldurdu.
Kelimelerimiz anlamlarını yitirdi, kutlu erlerimiz tutsak oldu nefis ordularına...
Hiçbir şey kazanmadık ayrılığında, Efendim, hiç kâr elde edemedik.
Aldandık, hep aldandık. Delilimizi yitirdik, delillerimizi yitirdik.
Dillerimiz dilim dilim edildi efendim.
Bize sevmeyi unutturdular ilkin; sonra sevginin ne olduğunu...
Kendi gönlüne ihanet edenlerimiz, gönlün kendisine ihanet ediyorlardı Vurgunlar yedik peş peşe efendim...
Vurgunlar yedik Ve sen gitmiştin.
Sevgili!
Sen gitmiştin...
Biricik sığınağımız, varlığımızın övüncü, yüz akımızdın.
Hayırları söyleyip gitmiştin, biz şer işler olduk.
Uzun uzun emellere kapıldık, kapılanıp kaldık umutların kapısında.
Ellerimiz vardı açıldıkça dolan, uzandıkça verilen; böğrümüzde kaldı ellerimiz.
Sen gitmiştin...
Aşk dervişleri avare, pejmürde, hercâyi rüzgârlara kapıldılar, dönüşlerinin ahengini kırdılar.
Bölük bölük kadınlarımız, grup grup erlerimiz, demet demet çocuklarımız, kimi güler, kimi ağlarken yitirdiler kendilerini.
Ve sen gitmiştin Efendim...
Sevgili!
Hani bir aşktın, bir güzelliktin sen, güzellikle aşkın kesiştiği prizmada.
Güzelliğin cihanı gösteren bir ayna; aşkın o aynanın cilası idi hani.
Güzelliğin olmasa Efendim, aşkı hiç bilmeyecekti cihan; aşkın olmasa güzelliği hiç anlamayacaktı.
Sana muhtacız!.
Sana en fazla muhtacız.
En fazla sana muhtacız.
Uyandır bizi uykumuzdan...
Gel ey sevgili!
Bir gelişle gel,
bir gülüşle gel.
Doğ ufkumuza, sar dünyamızı, gir gönlümüze yeniden...
Sana muhtacız Sana muhtacız Sevgili!
Derd ile ağlayandın; hem derde salandın!..
Gönül yurdunda çaresizlerin çaresi, hastaların merhemiydin.
Saadetle yaşamış, saadet çağını yaşatmıştın.
Sana muhtacız!..
Sana en fazla muhtacız. En fazla sana muhtacız.
Gel ey sevgili!
ALBÜM : EN SEVGİLİYE - 2
Konular:
ilahi sözleri
