“Kim bir günah kazanırsa, onu ancak kendi aleyhine kazanmış olur. Allâh(-u Te‘âlâ her şeyi) tamamıyla bilicidir, ziyade hikmet sahibi (her emri ve yasağı, her hükmü ve takdiri nice hikmetlere dayalı olan)dır.”
Tefsîr-i Kebîr’de zikredildiğine göre, ‘Kesb’ bir menfaati celbetmek (kâr elde etmek) veya bir mazarratı def etmek (zararı gidermek)ten ibarettir. İşte bu sebepten dolayıdır ki, Mevlâ Te‘âlâ’yı ‘Kesb’ sıfatıyla vasfetmek câiz değildir.
Bu âyet-i celîleden maksat, günahkâr kimseleri mağfiret istemeye teşvik etmektir. Buna göre Allâh-u Te‘âlâ sanki şöyle: “Kulum! Yapmış olduğun günahın zararı asla bana dönmez. Çünkü ben, fayda ve zarardan münezzehim. Dolayısıyla tövbe ve istiğfarının kabul olunması hususunda ümitsizliğe düşme” buyurmak istemiştir.
Rûhu’l-Beyân tefsirinde zikredildiğine göre, Te’vilât-ı Necmiyye’de beyan edildiği üzere, “Bir günah kazananın, bunu ancak kendi aleyhinde kazanmış olması” günah işlediği anda o günahın eserinin kalp aynasını paslatarak günah sahibini hakkı görmekten kör edip hakkı işitmekten sağır etmesidir. Nitekim Mevlâ Te‘âlâ:
“Hayır! (hakikat öyle değil,) bilâkis onların kazanmakta oldukları (kötülükler) kalplerini paslandırmıştır.”[2] buyurmaktadır.
Rûhu’l-Beyân tefsirinde zikredildiğine göre, bu âyet-i kerîme, bir hayrın menfaati, failine döneceği gibi, şerrin vebalinin de sahibine avdet edeceğini beyan etmektedir.
Herkes Yaptığı İyiliğin de Kötülüğün de Eserini Görür
Rivayet edildiğine göre, bir adam, bir sığırın gözü önünde yavrusunu kesince, Allâh-u Te‘âlâ onun elini kurutmuş, sonra yuvasından düşen bir yavru kuşu annesine teslim ettiği için, Allâh-u Te‘âlâ, kolunu iade etmiştir.
Yine nakledildiğine göre, hamile bir kadın, bir dilencinin ağzına bir lokma koyduktan sonra bir mezraya gidip ıssız bir yerde çocuğunu doğurdu. Bunun üzerine bir kurt gelip çocuğunu kapınca, o kadın: “Yâ Rabbî! Çocuğumu kurtar” diye dua eder etmez, Mevlâ Te‘âlâ tarafından gönderilen biri, kurdun boynunu yakalayıp, çocuğu hiç canını yakmadan kurtardı.
Sonra, onu annesine teslim ederken: “İşte bu lokma, dilencinin ağzına koyduğun o lokmaya karşılıktır” buyurdu. Bu kıssadan anlaşılacağı üzere, herkes yaptığı kötülüğün ve iyiliğin eserini dünyada da görecektir.[3]
Dipnotlar
[1] Nisâ Sûresi:111
[2] Mutaffifîn Sûresi:14
[3] İktibâs: Mahmud Efendi Hazretleri, Rûhu’l-Furkân Tefsiri, c.5, s.659-660.
Konular:
Günah
